Znów dawno mnie tu nie było, nadal porządkuję swoje życie. Ciągle pracuję nad sobą i choć ostatnio za bardzo skupiłam się na sobie samej to wyciągnęłam z tego wnioski i żałuję. (Przepraszam tych, których zaniedbałam. Zawsze jesteście dla mnie ważni ♥)
Dzisiejszy temat podrzucił Karol już dość dawno, ale jakoś nie udało nam się niczego zapisać.
Dlatego mając na uwadze ostatni miesiąc i kolejną pozycję w wersjach roboczych chcę ją stamtąd wyciągnąć :D
Mustang jest bardzo trafną metaforą.
Zdarza nam się gdzieś biec, spieszyć, robić na ostatnią chwilę. Chcemy zdążyć do celu za wszelką cenę. Jedziemy jak najszybciej byle na czas dotrzeć na miejsce. Skupiamy się na ostatecznym celu, pomijając wszystko po drodze. Gdy już dotrzemy, sekunda i mamy kolejny. Znów pędzimy, ile koni pod maską, by być pierwszymi. Nie zważamy na ograniczenia, które niekoniecznie pozwalają nam jechać z taką szybkością.
Bycie na czas jest istotne, cel jest potrzebny. A co z pośpiechem? Jaki on ma sens? Czy warto robić coś kosztem czegoś innego (ważniejszego?), kosztem kogoś innego? Co będzie, gdy osiągniemy już wyznaczony cel? Czy ma on wystarczająco dużą wartość, czy wprowadza do naszego życia dobro? Co z osobami, które prosząc o podwózkę pozostaną same? Co, jeśli rozpędzeni przegapimy drogę do prawdziwego Szczęścia? Czy będziemy mięli odwagę wrócić?
Mam nadzieję, że dążycie do pięknych celów idąc dobrą drogą.
Kocham Was! ♥
****
Oczywiście każdy z nas jest inny więc patrzmy na posty z dystansem :D
A i szanujemy Mustangi ;D
I jeszcze dziękuję Karolowi za współudział w tworzeniu tego bloga :3
****
\Nadzieja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz